اپل ویژن پرو می تواند پایانی برای میز کارها باشد

تقریباً تمام مبلمان و فضا بر اساس نیاز و عملکرد ارتباط بصری طراحی شده است: نشستن در اطراف یک میز امکان تماس چشمی با یکدیگر را فراهم می کند. کار روی میز امکان تعامل با نقاط لمسی و صفحه نمایش را فراهم می کند. مبل‌ها و صندلی‌های شیک‌تر و مجلل‌تر از گسترش سرگرمی‌های تلویزیونی پدید آمدند. فضاهای جلسه امکان دسترسی مشترک به مطالب ارائه در مقیاس بزرگ را فراهم می کند و فضاهای سالن برای مکالمه راحت طراحی شده اند.

از لحاظ تاریخی، میز کارکردهای زیادی داشته است، اما سطح آن به طور مداوم برای ارائه، مصرف و اشتراک غذا و شرکت طراحی شده است. از طریق میز، رابطه ای همزیستی با عمل نوشتن ایجاد کرد. کاغذ و خودکار برای استفاده در این سطح صاف طراحی شده اند. در قرن گذشته ماشین‌های تحریر جایگزین خودکار شدند و سپس کامپیوترهای شخصی جایگزین ماشین تحریر شدند. هر تیپولوژی حول محور ارگونومی نشستن پشت میز طراحی شده است. اصطلاح رایانه رومیزی شاهدی بر آن است.

در بیست و پنج سال گذشته، روش‌های دسترسی به داده‌ها و اطلاعات برای کار به آرامی از روی میز جدا شده است. تلفن‌های همراه، رایانه‌های قابل حمل و وای‌فای به ما این امکان را می‌دهند که بدون ارتباط با سطح فیزیکی کار کنیم. شاید آخرین چیزی که در این زمینه وجود دارد مانیتور و صفحه کلیدی باشد که برای کنترل برنامه های نرم افزاری پیچیده در مقیاس بزرگ استفاده می کنیم.

به چالش کشیدن همه آنچه در مورد محیط های کاری می دانیم

اگرچه تکرارهای فعلی هدست های واقعیت مختلط می توانند احساس تنگناهراسی داشته باشند و دید محیطی را محدود کنند، که یک ورودی حسی مهم است، اما ممکن است گام بعدی در این سفر برای آزادی کامل حرکت باشد. آن‌ها می‌توانند هر چیزی را که ما می‌دانیم و فرض می‌کنیم از نظر محیط‌های کاری و سرگرمی‌مان درست شده است را به چالش بکشند.

پیشنهادی / لوگوی اپل در کنفرانس WWDC 2024

چیزی که زمانی تصور می‌کردیم داستان علمی تخیلی است، از زمان شیوع بیماری همه‌گیر، به سرعت شتاب گرفت و در محیط کار همه جا حاضر شد. در خانه و محل کار، پلتفرم‌هایی مانند Zoom، Teams و Google Meet نحوه تعامل ما را دوباره ابداع کرده‌اند، «انقلاب کار از خانه» را فعال کرده‌اند و منجر به توزیع جهانی تیم‌ها و مدل‌های کسب‌وکار جدید شده‌اند، اما هنوز هم تجربیات ناشیانه و ناراحت‌کننده هستند. صدا به طور کلی ضعیف است، عمل به اشتراک گذاری محتوا بد است و ما تفاوت های ظریف تماس چشمی، زبان بدن و فضایی را که با هم بودن در یک اتاق فراهم می کند از دست می دهیم.

آیا می توان این فرآیندها و عملکردها را دوباره تصور کرد و توسط فناوری هایی مانند Apple Vision Pro بهبود یافت؟ احتمالاً، اما با پوشاندن چشم‌ها و حالات صورت ما با فرمت فعلی عینک، و بدون تعاملات ظریف، بالای شانه یا اطراف مانیتور، کار دیجیتالی از طریق هدست به‌طور منحصربه‌فردی منزوی و منزوی می‌شود.

در مورد تحرک و حرکت مجدداً قاب بندی شده است

در محل کار، این فناوری می تواند یک میخ بیشتر در تابوت میز و فضای ملاقات سنتی باشد. در خانه، نحوه و نحوه دسترسی و مصرف سرگرمی و ارتباط با دوستان را می‌توان اساساً حول محور تحرک و حرکت تنظیم کرد.

در محیط‌های مراقبت‌های بهداشتی، متخصصان پزشکی می‌توانند به داده‌های بیمار در زمان واقعی دسترسی داشته باشند، در حالی که با بیماران یا حتی در جراحی هستند. در حین حرکت، در فرودگاه، در هواپیما یا قطار، می‌توانیم مجموعه برنامه‌های کاربردی محل کار خود را با خود ببریم و سازنده یا سرگرم باشیم.

پیشنهادی / سفارش چاپ بروشور تبلیغاتی

چه برای کار و چه برای اوقات فراغت، مصرف و استفاده از داده ها از طریق هدست، بدون شک گونه شناسی های فضایی و ارگونومیک جدیدی را تحریک خواهد کرد. خود اتاق‌ها، مبلمان، نور، آکوستیک – شاید حتی رنگ و بافت فضای اطراف ما – همه می‌توانند عبارات و واقعیت‌های جدیدی را در دنیای ویژن پرو بیابند.

هنگامی که فعل و انفعالات برای انجام کار دیجیتال از طریق محاسبات فضایی، حرکاتی در هوا باشد، نیازی به وضعیت بدن ثابت نیست و صفحه نمایش بصری در یک هدست متحرک می شود. کاربران می توانند به جای اینکه صرفاً صندلی و میز را در محدوده حرکتی محدودی تنظیم کنند، در یک موقعیت ارگونومیک متناسب با بدن یا خلق و خوی خود کار کنند. درک ما از بهره‌وری زمانی باید تغییر کند که مناسب‌ترین موقعیت برای نوشتن مقاله، جزئیات ساختمان یا شماره‌گیری در جلسه هیئت مدیره، دراز کشیدن روی تخت باشد.

انواع جدید فضا برای واقعیت مجازی و ترکیبی

تسهیلات باید بسیار بیشتر از یک راه حل یکنواخت میز کار با تنظیم ارگونومیک ارائه کنند زیرا تنوع موقعیت های ارگونومیک برای کار مولد افزایش می یابد. بدون نیاز به کار روی میز و نشسته، تنها میزهایی که باقی می مانند ممکن است برای جلسات جمعی، حضوری و استفاده از قلم و کاغذ باشد. دفتر مدرن، که اغلب به شکل میزهایی با مانیتورهای پشت به پشت است، ممکن است به طور کامل ناپدید شود. چیزی که با آن جایگزین خواهد شد، ممکن است بیشتر شبیه به صندلی های سطح پایین قابل انطباق در یک مجلس باشد، یک فضای جمعی سنتی عربی.

انواع جدیدی از فضا ظاهر خواهند شد که به طور خاص برای کار با واقعیت مجازی و ترکیبی طراحی شده اند. واقعیت ترکیبی احتمالاً برخی از ارگونومی یک محل کار جمعی را حفظ می کند، در حالی که واقعیت مجازی به محیط های شخصی و خصوصی نیاز دارد. بخش‌های سرگرمی و موزه در حال آزمایش ایده‌هایی در مورد استفاده ترکیبی و واقعیت مجازی در محیط‌های جمعی هستند، بنابراین ما باید از موفقیت‌ها و شکست‌ها در این تنظیمات درس بگیریم.

علیرغم پیشنهاد واقعیت ترکیبی دیدن همزمان محتوا و محیط اطرافتان، شاید بزرگترین مانع برای موفقیت محصولاتی مانند ویژن پرو، ماهیت انفرادی استفاده از هدست و عدم ارتباط با اطرافیانتان است که این امر ایجاد می کند. قبلاً دیده‌ایم که چگونه لپ‌تاپ‌ها، تبلت‌ها و تلفن‌های هوشمند خانواده‌ها را از یکدیگر جدا کرده‌اند، در حالی که تلویزیون، که یک صفحه نمایش مشترک است، در واقع آنها را به هم نزدیک کرده است. کشمکش هایی که واقعیت مجازی و متاورز برای ورود واقعی به زندگی روزمره ما دارند، گواه این موضوع است.

بازگشت به پویایی محیط کار قدیمی

همانطور که Vision Pro به نظر می رسد آینده نگرانه و مخرب است، ممکن است ارگونومی محل کار را به پویایی قرن ها قبل بازگرداند. در قرن هجدهم و نوزدهم، طراحی اولیه دفتر عمدتاً مبتنی بر ایستادن بر روی سطوح شیبدار میز برای چیدمان و سازماندهی کارهای کاغذی بود.

هشت ساعت در روز پشت میز نشستن یک ایده نسبتا جدید است و ایده سالمی نیست. با اشاره به ناهماهنگی اساسی نشستن با بدن سالم، در سال های اخیر عبارت «نشستن سیگار کشیدن جدید است» به وجود آمده است. کمردرد اکنون 25 درصد از غیبت ها در محل کار را تشکیل می دهد و نشستن به بی تحرکی کمک می کند که به همه ما آسیب می رساند. بار دیگر، ایستادن به یک ارگونومی آشنا برای میزها، جلسات و فضاهای کارگاهی تبدیل شده است و Vision Pro ممکن است به ادامه این روند به سمت دفتر بدون صندلی کمک کند.